Ο ΠΟΥ αναγνωρίζει τη βία των νέων ως ένα μεγάλο ζήτημα δημόσιας υγείας. Η βία των νέων μπορεί να προσλάβει πολλές διαφορετικές μορφές και μπορεί να είναι σωματική, λεκτική, ψυχολογική και σεξουαλική. Η Έκθεση της UNICEF το 2018, «Ένα Καθημερινό Μάθημα: #ENDviolence in Schools» (ΣΤΟΠ στη βία στα Σχολεία) αποκαλύπτει ότι οι μισοί από τους μαθητές και τις μαθήτριες ηλικίας 13 – 15 ετών βιώνουν εκφοβισμό ή σωματικές επιθέσεις μέσα στη σχολική χρονιά. Η Στρατηγική για τα Δικαιώματα των Παιδιών 2016-2021, του Συμβουλίου της Ευρώπης έχει αναγνωρίσει την πρόληψη της βίας ως έναν από τους πέντε τομείς προτεραιότητας στη διασφάλιση της προώθησης των δικαιωμάτων των παιδιών. Η έρευνα μας δείχνει ότι η βία των νέων είναι επικίνδυνη σε πολλά και διαφορετικά επίπεδα: σε ατομικό επίπεδο (προσωπικότητα και παράγοντες της συμπεριφοράς), σε επίπεδο οικογένειας και στενών σχέσεων (αρνητική επιρροή των συνομηλίκων, έλλειψη κοινωνικών δεσμών, κακές σχέσεις μεταξύ γονέων και παιδιών, αντικοινωνικές συμπεριφορές των γονέων κλπ) και σε επίπεδο κοινότητας και κοινωνίας (έλλειψη κοινωνικής συνοχής, ανισότητα, πρότυπα φύλου και πολιτισμικά πρότυπα) (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης των Νόσων, ΠΟΥ, 2015).

Όπως υπάρχουν οι παράγοντες κινδύνου στα επίπεδα που αναφέρθηκαν, για τη μείωση των πιθανοτήτων εμφάνισης βίας στους νέους και στις νέες, μπορούν να ενσωματωθούν και προστατευτικοί παράγοντες. Άρα, με βάση αυτά τα στοιχεία και τα δεδομένα που προέκυψαν από το προηγούμενο πρόγραμμα, το πρόγραμμα “Youth 4 Love 2”, θα προωθήσει την έγκριση μιας συνολικής προσέγγισης μεταξύ πολλών ενδιαφερομένων μερών που συνήθως δεν συνεργάζονται μεταξύ τους, όπως είναι οι νέοι, οι γονείς, οι επαγγελματίες εκπαιδευτικοί (σχολείο και κοινότητα), σύλλογοι, ιδιωτικοί πάροχοι υπηρεσιών (ιδιωτικός και τριτογενής τομέας), δημόσιες υπηρεσίες και αρχές (δημόσιος τομέας), σε τοπικό, εθνικό επίπεδο και σε επίπεδο ΕΕ. Αυτή η προσέγγιση αναγνωρίζει ότι τα σχολεία παίζουν σημαντικό ρόλο στη μείωση και την πρόληψη της βίας μεταξύ συνομηλίκων καθώς εκεί συνυπάρχουν πολλοί νέοι και νέες ταυτόχρονα. Όμως, οι παρεμβάσεις σε επίπεδο σχολείου χρειάζεται να ενσωματώνονται σε ευρύτερες πρωτοβουλίες πρόληψης της βίας, σε επίπεδο κοινότητας έτσι ώστε να αντιμετωπίζονται οι κίνδυνοι που προέρχονται και έξω από το σχολικό περιβάλλον. Η διαδικασία μιας τέτοιας δράσης, σε επίπεδο κοινότητας, αρχίζει με επίκεντρο το σχολείο (νεολαία, εκπαιδευτικοί, οικογένειες και κοινοτικοί σύλλογοι) με σκοπό τη δημιουργία ευρύτερων συμμαχιών και συνεργασιών, καθώς και τη διεκδίκηση καλύτερων πολιτικών με τις αρχές και τους φορείς λήψης αποφάσεων.